Passat deman ieu me maride

Cosin vene vos convidar

Se volètz dançar venètz me veire

Se volètz manjar venguessiatz pas

Lo nòvi diguèt a la nòvia

Ont metrem jaire lo cosin

Avem dus lièch dins la cambreta

Dins lo segond poirà dormir

Tot en dire lo Pater Noster

Lo nòvi s’endurmiguèt

E la coquina de la nòvia

s’anèt jaire amb lo cosin

Quand lo nòvi se desrevelha

Ne’n fa tres còps lo torn del lièch

Ne’n cresiá d’embraçar la nòvia

Mès embraçava lo capcoissin

Sai que non sò soleta. Qu’en cada cornèr deth mon è ua companha, ua sòcia, ua germana, ua amiga, ua camarada, 

ua païsana… que m’escote, que me compren, que me cre e que me da era man. Damb aguesta cançon jo li dongui era mia man

Èran tres fraires,

N’an qu’una sòrre a maridar,

Èran tres fraires,

N’an qu’una sòrre a maridar.

L’an maridada,

Al pus missant del vesinat,

L’an maridada,

Al pus missant del vesinat.

L’a tant batuda,

Amb una branca de pomièr

L’a tant batuda,

Amb una branca de pomièr

Que lo sang raja,

Dempuèi la tèsta dinc als pès,

Que lo sang raja,

Dempuèi la tèsta dinc als pès.